Bas belde me een paar maanden geleden op.
Hij klonk gespannen, een tikje beschaamd misschien ook.
“Ik heb het financieel prima voor elkaar. Maar vanbinnen voelt het allesbehalve rustig.”
Hij vertelde me over de mismatch tussen zijn buitenkant en binnenkant.
Want op papier ging het goed:
✔️ Goede baan
✔️ Mooie investeringen
✔️ Een gezonde buffer op zijn spaarrekening
Maar elke keer als hij iets wilde uitgeven aan zichzelf – een vakantie, een opleiding, een nieuwe jas – kwam datzelfde knagende gevoel terug:
“Alsof ik me moet verantwoorden. Alsof ik iets fout doe als ik geniet van mijn geld.”
En toen stelde hij de vraag die ik zó vaak hoor, maar zelden hardop wordt gesteld:
🧠 “Wat is er mis met mij dat ik zo moeilijk doe over geld, terwijl ik het gewoon héb?”
Antwoord:
Er is níks mis met je.
Je geldgedrag is niet raar.
👉 Het is oud.
Wat je nu doet met geld, is oud gedrag
Misschien herken je dit.
Je hebt genoeg. Je weet best wat je zou moeten doen.
Maar toch… je blokkeert. Je stelt uit. Je raakt in paniek.
Of je denkt stiekem: Wat ís dit toch met mij en geld?
Misschien vraag jij jezelf af:
- Waarom vind ik het zo lastig om mezelf iets te gunnen?
- Waarom stel ik belangrijke financiële keuzes steeds uit?
- Waarom voel ik me ongemakkelijk als ik mijn tarief uitspreek?
De waarheid?
Dat komt niet doordat je ‘niet goed met geld om kunt gaan’.
Of omdat je ‘iets fout doet’.
Dat komt doordat je gedrag oud is.
Gedrag dat ooit ergens is ontstaan — in je jeugd, je gezin, je omgeving.
Zelfs als er nooit écht over geld werd gepraat, heb je patronen opgepikt.
Je brein besloot op jonge leeftijd:
💭 Zó moet het, als ik veilig wil zijn.
En dus zie je nu, als volwassene, gedrag dat allang niet meer bij je past — maar wel blijft opduiken op belangrijke financiële momenten.
Je bent niet gek. Je bent geconditioneerd.
Wat je vandaag doet, zegt vaak meer over vroeger dan over nu.
En zolang je niet onderzoekt waar je patronen vandaan komen… blijf je ze herhalen.
Niet omdat je zwak bent. Maar omdat je mens bent.
Net als Bas.